Pianoles 15 Foutje, bedankt!

Eerst even na-apen, voor- en naspelen, dus geen tijd om te denken, alleen kijken en doen. En dan improviseren op zwarte toetsen. Lekker de vingers laten gaan en luisteren naar de muziek die ontstaat. Natuurlijk glijden de vingers van mijn kleine toppertje af en toe van de toetsen af. Met veel inzet probeert ze dit te voorkomen, waardoor het vrije improviseren wat geblokkeerd raakt. Dan op de witte toetsen en vervolgens mag ze kiezen, witte of zwarte toetsen. Ze aarzelt en ik denk dat ze niet kan kiezen, maar dan vraagt ze: “Mag het ook op allebei?”  Ik ben eigenlijk bang dat het dan een beetje een rommeltje wordt en er geen samenhang meer te horen is in de improvisatie, maar ik vraag haar eerst waarom ze dat wil. Haar antwoord: “ Dan heb je meer verschillende tonen.”  Ze mag het proberen en dan blijkt dat ze de zwarte toetsen heel gedoceerd gebruikt, net genoeg om een mooie sfeer te creëren, totdat “foutjes” die sfeer weer breken. Ik leg haar uit, dat foutjes juist fijn zijn in een improvisatie, ze zijn een verrassing waar je weer verder mee kunt spelen. Als je zo’n  missertje dan ook nog een paar keer herhaalt, hoort  het er helemaal bij. “Oooh,” zegt de kleine dame, “Dan is dat eigenlijk: foutje, bedankt!”

Wat een mooie, heldere samenvatting van mijn hele uitleg!

Marmuzi-pianolessen