Pianoles 1 Vrijheid!

Ze heeft een goed gehoor en motorisch is ze ook erg handig. Van oefenen komt niet zoveel, maar in haar geval is het goed te doen om tijdens de les een klein stuk samen in te oefenen, zodat ze het alleen nog maar thuis hoeft te herhalen.  Toch stel ik haar deze week voor om eens niet van noten af te spelen, maar juist te improviseren. Ze vindt dit wel spannend, maar wil het wel proberen. Ik geef telkens een opdracht, maar dan zo, dat ze er haar eigen invulling aan kan geven. Ze begint te spelen en je hoort in haar spel verschillende muzikale ideeën, maar ook dat ze heel strikt de opdrachten (bijvoorbeeld:  Je begint zacht, wordt daarna sterker en eindigt weer zacht) wil volgen. Eigenlijk is ze alleen bezig met aan die opdrachten te voldoen. Als ik het haar nog wat moeilijker maak door aan te geven dat het einde niet door haar gemaakt hoeft te worden, maar dat zich dit vanzelf aankondigt, kan ze het toch niet laten om een einde te forceren. Zoals na iedere oefening, praten we hierover na en ik vraag: "Waarom wilde je op dat moment een einde hebben? " Haar antwoord:" Ik vind het lastig om iets zomaar te laten gebeuren, ik bepaal het liever zelf".  Waarop ik doorvraag met: " Doe je dit alleen bij pianospelen? En: “Weet je waarom je de dingen liever zelf bepaalt? “Na nog even erop door te zijn gegaan, kwam ze al snel tot de conclusie dat ze uit onzekerheid de controle wilde houden. Hierna gingen we verder met de improvisatie-oefeningen en telkens durfde ze meer los te laten en werd haar improvisatiespel boeiender. In haar eigen woorden: " Ik voel me nu veel vrijer nu ik niet meer alleen aan de opdracht wil voldoen en dat voelt heerlijk!” Het zou zomaar kunnen zijn, dat ze uiteindelijk door deze ervaring (en vele erop volgende ) in de muziek, ook in haar leven de controle een beetje kan gaan loslaten, erop vertrouwend dat het dan ook goed komt (en zelfs beter) en dat je vrijheid gaat ervaren.

Marjorie Breekveldt/Praktijk Marmuzi