Project: Muziek beleven voor jonge kinderen.
Deze keer ben ik te gast bij de allerkleinsten in kinderdagverblijf ’t Hummelke in Nuth.
Ik ben er al een paar keer op bezoek geweest, dus helemaal vreemd ben ik niet meer. Een blond meisje laat me meteen het speelgoedrek zien. Ze observeert me nauwlettend. Als ik een auto pak en die op de houten rails probeer te zetten: “Deze moet vast hier rijden?, pakt ze de auto gedecideerd van me af en geeft me een houten treintje. Ze kijk goedkeurend toe als ik het treintje op de rails zet.
Dan is het tijd voor muziek. Ik leg het koffer op de grond en het blijkt meteen een fijn klimobject te zijn. Een klein meisje met vrolijke krullen zit er als eerste bovenop, de twee andere komen voorzichtig dichterbij. Hun oogjes gaan van het koffer naar mij en weer terug. Oogjes die ook zeggen: Wat zit daarin?
Als ze met hun drietjes op de mat zitten, haal ik als eerste een klein kleifluitje tevoorschijn. Ik blaas erop en laat allerlei trillergeluidjes horen en zie de verwondering over de gezichtjes glijden. Bij de kleine regelaar verschijnt een brede lach, het krullenbolletje, dat weer op weg was om het koffer te beklimmen, blijft stil zitten en het andere wat stillere meisje fronst haar voorhoofd: “Wat is dit toch allemaal?” Natuurlijk willen ze zelf blazen: er komt geluid uit óf het fluitje wordt alleen héél voorzichtig met het mondje aangeraakt. Hoeoe, spannend! Bij de blokfluit is er al wat meer durf. Als ik dan ook nog verschillende gaatjes dichthoud, waardoor er andere tonen ontstaan, blijft het blonde meisje blazen, ondertussen met grote ogen naar mij kijkend: “ Wat hoor ik toch allemaal?”
De dwarsfluit lokt ook bij deze kleintjes bewondering uit. Vol aandacht kijken ze hoe ik hem in elkaar zet en natuurlijk is krullenbol er meteen bij om aan de kleppen te voelen. Als ik erop speel verschijnen meteen weer: de brede lach, de frons en het stil zitten. Het zelf erop blazen is toch wat moeilijk. Het blonde meisje probeert het en als blazen op het mondstuk niks uithaalt, dan maar blazen op een klep. Je weet maar nooit!
We sluiten af met een jamsessie op de keyboards, het zwarte met de mooiste geluiden heeft duidelijk de voorkeur van de dames. De dwarsfluit was een ervaring, maar zo'n keyboard, dat is gesneden koek voor de behendige vingertjes van de dreumesen!
Marjorie Breekveldt/Praktijk Marmuzi
Foto: Auteursrecht: lenm / 123RF Stockfoto
Reactie plaatsen
Reacties