Dat hebben we dan ook weer gehad!

Gepubliceerd op 1 augustus 2016 om 19:30

De groep pubers hangt wat onwennig in een hoek op de bijeen geschoven tafeltjes. Ja, leuk, zo’n projectweek waarbij ze allerlei workshops moeten volgen… En nu dan weer: Stem en beweging.

De helft heeft zich ingeschreven omdat ze geen zin hadden in een dansworkshop of schilderen en zelf een gedicht maken is ook zo vermoeiend en houtbewerken en fotograferen hoeft al hélemáál niet.

“Hoe krijg ik deze groep in beweging…”, denk ik en gooi meteen de eerste opdracht erin: Voordat ik jullie ga vertellen wat de bedoeling is, wil ik eerst zien of iedereen wel bewegen kan! Er wordt gegniffeld, gemopperd en een durfal zegt: “Vandaag niet meer, de benzine is op”! “Dan moeten wij je maar even aanduwen”, kaats ik terug en geef meteen de eerste opdracht: Zorg dat je aan de overkant van het lokaal komt. Een enkeling rent naar de andere kant, de meeste slenteren er achteraan. Mijn vervolgopdracht brengt iets meer leven in de brouwerij: zie dat je aan de andere kant komt, hoe, maakt niet uit, je mag alleen niet normaal lopen.

Als ik daarna de bijzondere vormen (rollen, op de billen schuivend, achteruit lopen) eruit licht en de uitvoerders ervan complimenteer voor hun creatieve denken, komt er al meer leven in de groep. Als ik de opdracht herhaal, doen veel leerlingen hun best om op de vreemdste manieren aan de overkant te komen. Er wordt veel gelachen! Dan is het tijd om de stem los te gaan maken. Ik heb een beamer en kan de tekst van een song op het scherm projecteren. We beginnen met Girl van Anouk. Deze song hebben ze in de muziekles behandeld en na wat aanmoediging en gebruik maken van wat competitie tussen de jongens en de meisjes, wordt er steeds enthousiaster gezongen. Hierna is het geen probleem meer om de pubers mee te krijgen in allerlei choreografieën: Van uit alle hoeken komen aanrennen en dan het refrein zingen, Stampend de beat aangeven, liggend en met de benen omhoog het ritme aangeven en tegelijkertijd zingen. Ik hoef nauwelijks meer iets aan te geven, de ideeën komen uit de groep. Er wordt heel wat afgelachen en als ik aankondig dat onze tijd om is, vind (bijna) iedereen dat jammer. Als de jongens en meiden weer naar buiten lopen, is de puberjas door velen weer aangetrokken en hoor ik hier en daar ” Nou, dat hebben we dan ook weer gehad.”

Marjorie Breekveldt/Marmuzi-pianolessen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.