Sinds een jaar heb ik een rode piano (Kawai) op mijn leskamer staan. Inmiddels zijn al mijn leerlingen eraan gewend en ik ook. Toch ben ik altijd benieuwd naar de reactie van nieuwe leerlingen.

En dan word ik gebeld met de noodkreet “Ik heb mijn rechterhand geblesseerd, ik kan dus niet naar de pianoles komen! ” Mijn credo is dan altijd:  Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan!  Dus de pianoles kan wel doorgaan. 

Je hebt van die dagen dat dingen anders lopen dan dat je bedacht hebt. Zo ook vandaag. Doordat er voor de les even het een en ander gebeurde, was mijn leerling een beetje de kluts kwijt. Het liedje wat ze goed had geoefend, lukte op de les helemaal niet. Geen nood! Tijd om de zinnen te verzetten en al spelend het hoofd leeg te maken.

Vandaag heb ik voor een enthousiast beginnertje het internet afgestroopt om een klein stukje te vinden dat vooral heel “cool” klinkt en toch niet moeilijk is om aan te leren. De aankomende virtuoos komt met zijn gebruikelijk brede glimlach mijn lesruimte binnen en begint meteen te vertellen: “Ik heb extra hokjes getekend, ik moest nog meer smileys tekenen, zóóóveel heb ik gespeeld!”

Pianoles: Sleutel voor babbels!

Samen met Pierre Palmen, Gaudia Schillings en Ton Bijlsma (techniek) speel ik in de familievoorstelling de Gelucksvoogel.